Zomerkamp 2009
Datum 9/08/2009 17:34:36 | Dit jaar hebben we een heel leuke week gehad op Zeltplatz Tiefenbachtal, in Huppenbroich/Simmerath (Duitsland). We hebben gehiked, flinke fik gemaakt, de glasblazerij van Monschau bezocht, die Fahne geklauwt, gezwommen. Kortom: Vooral veel lol gehad!
Inhoudsopgave
Vrijdag 24 juli 2009 – Vertrekken met die hele zooi
Zaterdag 25 juli 2009 – Kampementopbouw en verkenning
Zondag 26 juli 2009 – In het stuwmeer van de Rur
Maandag 27 juli 2009 – In het duister van de nacht
Dinsdag 28 juli 2009 – Klaar voor de Hike... Go!
Woensdag 29 juli 2009 – Glazen toerisme van Monschau
Donderdag 30 juli 2009 – Groot bezoek / klein zwembad
Vrijdag 31 juli 2009 – Een hele bonte bonte-avond
Zaterdag 1 augustus 2009 – Inpakken en wegwezen
Foto's van de hele week vind je hier.
Tijdens het lezen hoef je niet steeds terug te keren naar deze inhoudopgave; je kunt bovenaan en onderaan op een paginanummer klikken.
Vrijdag 24 juli 2009 – Vertrekken met die hele zooi
Na thuis een hoop stress met het verzamelen van alle materialen voor het zomerkamp was het om 12.00u eindelijk tijd om te vertrekken. Gelukkig was ik niet de enige met ‘last minute’ stress, want ik was toch de eerste op het H.K. Dus iedereen had een beetje het zelfde. Aangezien we dit jaar, maar een klein busje hadden, had ik mijn auto helemaal volgepropt met alle tenten. Even later kwamen Barry en Sander aan met het busje. Het was toch wel een busje met een laadruimte van 4 meter. Dus het gedoe met die tenten allemaal voor niks, maar dat wist ook niemand dat we een groter busje meekregen. Als laatste kwamen ook nog Wesley met z’n ouders aan. Wesley was één van de drie explorers die met ons meegingen.
Op zicht waren we best snel met alles inladen, want om 14.30u vertrokken we in gingen we Ronald ophalen. Henk en Marleen reden al vooruit om al wat zaakjes daar te regelen. Ronald had net als ons die last minute stress, want hij was nog niet klaar toen we aankwamen. Om 16.00u kwamen we met z’n allen aan in Monschau Simmerath.
Het kampterrein zelf was al bezet met een Duitse groep. Dit was geen scouting, maar een kerkelijke gemeenschap voor complete gezinnen. Ze hadden vreemde gewoontes, want de doucheruimte hing helemaal vol, maar dan ook echt helemaal vol met hun handdoeken. Het leek wel een labyrint daarbinnen. We kregen van de eigenaar het volledige boventerrein, maar dat was ook al voor een deel bezet met een grote Duitse partytent, maar we kregen wel 2 kleine kampvuurplaatsen. De grote half overdekte kampvuurplaats konden we niet gebruiken. In ieder geval niet totdat de Duitse groep wegging. Dat was pas vrijdag om 12.00u, maar goed, tijd om wat te gaan doen.
Allereerst de Blauwe Vendeltent opzetten en vervolgens beide staftenten. Dit was in een record tempo gedaan. Barry en Sander gingen het busje terugbrengen. Wesley en Ronald zetten onze staftent op. Henk en Marleen hun tent en ik hield me bezig met de inboedel van de Vendeltent samen met de stroom. ZOOO, dat was snel gebeurd.
Om 18.30u waren we helemaal klaar en was het etenstijd. Met z’n zevenen waren we gaan eten in Simmerath bij de ‘American Gril’ (uiteraard op eigen rekening) met echte Amerikaanse hamburgen uit het Duitse plaatsje Hamburg, maar het was verrekte lekker daar. Na afloop nog een ijsje door Ronald getrakteerd bij de Oberije van Simmerath. Daarna terug naar het kampterrein.
‘s Avonds nog het één en ander doorgesproken voor de zaterdag. Effe genieten van het feit dat er nog geen kinderen zijn, hi hi. Ook nog even van een voorlopig laatste pilsje genieten en toen gingen we met z’n allen vroeg naar bed, want de kinderen zouden de volgende dag al om 10.00u aankomen.
Zaterdag 25 juli 2009 – Kampementopbouw en verkenning
Nu gauw opstaan, want de kids komen eraan. Om 9.30u stond de eerste al voor de deur, terwijl ik nog bezig was met mijn eerste kopje koffie. Veel ouders waren meegekomen. Iedereen kreeg de gelegenheid voor een kopje koffie voordat de kids gedumpt werden bij ons. Om 11.00u waren de ouders heengegaan ‘naar huis gegaan bedoel ik dan’ en begonnen we met de afbouw van het kampement.
In tegenstelling tot andere jaren hoefden de kinderen de keukenzeilen niet op te zetten. Sander was namelijk iets nieuws van plan met deze zeilen. Omdat we maar met 12 kids op kamp waren werden maar 2 patrouilles gemaakt en werden de twee keukenzeilen aan elkaar gebonden tot 1 grote tent. In afwachting of dit systeem werkt, werd dit een staf experiment en daarom deed de staf deze opbouw. We kregen hier hulp extra van Jos en Hanny ‘de ouders van Rodney’ die ook nog even aankwamen met Leon en Vladimir. Zo…het hele zootje was eindelijk bij elkaar.
De kinderen hoefden alleen maar hun ruimtevaarder tenten op te zetten en dus was het kampement snel klaar en ingericht. Alleen hadden sommige heren scouts problemen om rood en roze uit elkaar te houden en dus kreeg de rode ruimtevaarder roze tentpalen en andersom.
Nadat het kampement volledig ingericht was, werd het tijd om te koken. Helaas kwamen we tot onze ontdekking dat er een patrouillekist geplunderd was en er materiaal was gestolen. Nou ja, het echte verhaal was dat er een verkeerde kist was meegegaan, maar dat corrigeerde we later weer. Dus toch nog maar een keer naar huis. We hadden het kookgedeelte in ieder geval creatief opgelost door materiaal onderling uit te wisselen. Dan kunnen de patrouilles zich ook onderling verstaan.
Na het eten was het tijd om op verkenningstocht te gaan door de omgeving van Huppenbroich met een fototocht. Barry had deze een week eerder uitgezet met Henk en Marleen op Henk’s verjaardag. Onderweg kwamen we in Huppenbroich een aantal huizen tegen die allemaal hun eigen product verkochten die de bewoners zelf verbouwden, zoals honing, suikerbieten, aardappelen en bosbessen. Na een uur lopen waren we twee scouts kwijt. Hebben we flink zitten stressen dat ze verdwaald waren, maar het bleek nu dat ze zo’n hoog tempo hadden gelopen dat ze eigenlijk al weer snel terug waren op het kampterrein. Dit was wel een minpuntje voor het groepsgevoel. Altijd een goede les!
Eenmaal terug op het kampement werden we gereunied met de twee verdwaalde scouts en werd ons eerste kampvuurtje gestookt. We kregen er bamisoep en typisch Duits uienbrood bij (Turks brood). Gezellig om het vuur vertelden we met z’n allen nog wat verhalen waarbij iedereen maar 1 zin mocht zeggen, maar dit verhaaltje werd zo dubbelzinnig dat we maar iets anders gingen doen. Een verhaal vertellen waarbij iedereen maar één woord mocht vertellen. Om 23.00u was het bedtijd en zat de eerste dag van de kids erop.
Plattegrond zomerkampplaats
Zondag 26 juli 2009 – In het stuwmeer van de Rur
Poeh, het was warm deze ochtend. De warmste dag van de week. De staf had zich beraad om het programma van vandaag helemaal om te gooien. Na het geblair met de megafoon bij de tent van de explorers, was het voor iedereen tijd om op te staan. Na het ontbijt gingen we meteen naar het buitenzwembad om het warme weer eens lekker tegen te werken.
Het zwembad was begonnen als stuwmeer, maar je mocht alleen nu binnen de boeien zwemmen. In het midden lag een vlot dat in het midden verankerd was. Wat een lol hadden we op dat vlot toen we ‘van voor naar achter van links naar rechts’ waren aan het zingen. Zo hard dat die Nederlandse Amerikaan het ook echt kon horen. Het vlot ging tekeer. Je zou niet denken dat er een hele scoutsgroep op stond.
Dit lekkere gezwem en gezwam luchtte goed op. Tenminste totdat ik effe aan de kant lag om me te ontspannen na al dat gezwem en mijn kuiten verbrandden. Hier kreeg ik later nog wel last van. Aan de kust had ik Julian en Anthony twee nieuwe dobbelspelletjes geleerd die wel bij ze insloegen. We lunchte hier bij het zwembad. Met z’n allen nog één keer het water in dan weer terug naar het kamp. Terug op het kamp merkte we dat sommige wel heel erg aan het bakken zijn geweest. Meteen al een hoop verbrande scouts en mijn verbrande kuiten.
14.00u was de start van een traditionele, maar dit keer originele T-shirt activiteit. Barry had deze activiteit zelf in elkaar gezet. Na een idee van de scoutshop met hun - 100% scout - shirts. Alle scouts, explorers en stafleden kregen een vel bruin karton waar drie regels tekst op gezet moesten worden in open letters en het hele blad moest benut worden. Ik zelf had bijvoorbeeld: 10% gek in de kop, 5% bovenop en 85% zin in een mop. De regel 100% scout werd maar een paar keer gemaakt en kon door meerdere gebruikt worden. Zo zag je weer hoe creatief sommige kids konden zijn. Hier waren we uiteindelijk wel een tijdje mee bezig aangezien het bij velen wel in de smaak viel.
Hierna was het tijd voor een fatsoendelijk diner met groente aardappelen vlees. Inmiddels was het pannenprobleem ook opgelost, want we hadden vandaag wel alle pannen nodig. Na het eten werd er binnen nog wat gedobbeld en gekaart en toen was het tijd voor de thema-introductie.
Welkom in Tsatsiki town waren de openingwoorden van burgermeester Swaffie. Zo werden de kids ontvangen als emigranten uit een beschaafde stad. Tsatsiki town was zelf maar een klein dorpje die achter liep op de rest van de beschaafde wereld. Hierdoor waren ze klein en insignificant. Voordeel was dat er nooit ruzies waren, geen oorlogen, geen criminaliteit op welk vlak dan ook. Mensen werden ook nooit ziek. Bij het welkomscommitée was nog de Sheriff: Jacob Johannes Jacobus, de Bart: Johnny C en de Beul die een Rabbi werd, omdat er nooit iets te beulen viel: Rappe Rabbi Robbie. Swaffie werd gespeeld door mij, Jacob door Leon, Johnny door Wesley en Robbie door Vladimir. Dit alles werd verteld in de vorm van een toneelstukje en dit was de thema-introductie.
Als laatste deze avond weer kampvuur. Gelukkig konden we dit zomerkamp elke avond kampvuur houden aangezien we een hele eigen plek hadden. We zongen de rest van de avond nog liedjes en toen begon ik het te voelen aan mijn kuiten. De verbranding had mij goed te pakken, maar die zelfde nacht viel het allemaal wel mee. Ik had deze nacht lekkerder geslapen dan de twee eerdere nachten.
Maandag 27 juli 2009 – In het duister van de nacht
Deze nieuwe goeie morgel had ik mezelf alweer in de hand. De verbranding was al een stuk minder. Tijdens het ontbijt vond ik belangrijk om de kids even uit te horen wat ze wel en niet lusten met eten en drinken. Er werd in het algemeen wat matig gegeten door de kids tijdens het diner. Dit bleek lastiger dan gedacht. Het compromis was dan ook om iedereen eens een keer iets niet te laten lusten. Anders werkte het niet. De kids werd verteld dat de Duitse groep een traditie hadden om hun vlag te laten ‘klauwe’. Complotten werden beraad.
Het weer vandaag was iets minder, regen, zon en ’s avonds zelfs onweer. Het viel nog mee dat het niet begon te sneeuwen. Dan had ik mijn verkeerde kleren bij me. Na het ontbijt hadden we 6 kamp spelen opstaan met dartwerpen, dartfluiten, houtzagen, beschuitfluiten en andere dingen werpen. Dit werd geleid door Sander en Ronald. Alleen het beschuitfluiten was van Barry. Bij het beschuitfluiten was het de bedoeling om het Limburgs volkslied te laten horen, maar niemand kende het. Dat was humor. Het 6-kamp werd tussendoor onderbroken, omdat het toen wel heel erg hard begon te regenen. Dus gingen we ook maar lunchen. Na de lunch ging het 6-kamp verder. Uiteindelijk lieten de dames zien wat ze in huis hadden. Ze wonnen van de jongens in het 6-kamp. Tijdens de lunch slaagde Julian erin om de vlag te ‘klauwe’ door het touwtje door te zagen.
Na het 6-kamp gingen we verder met de T-shirts. Er kwam aardig wat schot in. Sommige shirts kwamen vandaag al af. In de Vendeltent werden de shirts geverfd door middel van de brushtechniek door de open letters. Iedereen die klaar was kon in de vendeltent nog wat kleine spelletjes doen. Tot aan het diner werden aan de shirts gewerkt, zodat ze morgen gestreken konden worden. Dit is nodig, omdat anders bij het wassen de tekst gaat vlekken en andere kledingstukken kunnen beschadigen.
Na het diner was het weer tijd voor het thema, maar eerst ging Julian de Duitse groep vertellen dat hij de vlag had. Een woedende menigte met fakkels en hooivorken marcheerden Julian achterna en ons terrein op. In ruil voor 18 ijsjes konden ze de vlag terugkopen. Dit was wederom een meilpaal in de geschiedenis van scouting st. Vincentius. Die 18 ijsjes kregen we. Maar goed, verder met het thema.
Het vredige Tsatsiki was niet langer. Geen idee waarom niet. Er was een bom geplaatste in het bos aan de grens. Tijd voor het bomspel van Barry. Een bom op afstandbediening met 5 schakelaars. 20 combinaties van schakelaars om de bom onschadelijk te maken. Een half uur tijd. De bom lag op een helling. Dus alles was berg op berg af. Na diverse pogingen bleek alles tevergeefs. De bom ontplofte na een half uur. Het was niet te stoppen. Iemand wilde dat hij ontplofte, maar waarom?
Na het bomspel was het donker genoeg voor de kampvuuractiviteit. Het was een los programma om het vuur. We kletste allemaal maar wat, sommige uit de nek en toen was het tijd om naar bed te gaan.
Om 23.00u werden de kids allemaal uit hun tent gehaald, want er was iets ernstig gebeurd. Er zou een moord gepleegd zijn. De kids werden door de Sheriff gearresteerd. Midden in de nacht liepen iedereen in hun pyjama door het bos naar een grote open grot. Daar zat Robbie de meute al op te wachten en in de grot lag Swaffie - ik dus – te creperen van de dood. Ineens werd duidelijk dat de ontplofte bom een afleiding was om burgermeester Swaffie te doden. Alle emigranten moesten de volgende ochtend Tsatsiki town verlaten. Het hele dorp was in onderzoek. Vingers werden gewezen. Wie zit hier achter?
De kids allemaal geïrriteerd naar bed, maar wel aan het verheugen, omdat we de volgende dag op hike gingen.
Dinsdag 28 juli 2009 – Klaar voor de Hike... Go!
Omdat het vandaag mooi weer zou blijven, hadden we voor vandaag de Hike gepland. Eén overnachting wild kamperen in de bosrand van Monschau.
Om 8.30u werd er opgestaan en na een stevig ontbijt pakten de kids hun spullen in die ze mee zouden nemen op hike. Dit deden ze dit jaar in een record tempo. Nu hoefden alleen nog maar het eten en het kookmateriaal uitgedeeld te worden en dan konden we vertrekken. We vertrokken in twee groepen. De vijf herenscouts gingen met Barry en mij mee. De drie explorers en de vier damesscouts gingen met Sander en Ronald mee. Verder kregen we alleen maar een kaart mee. Hierdoor moesten we zelf de route bedenken.
Ronald en Sander liepen volgens de kaart een kortere weg dan ons, maar hadden hierdoor veel bergen en dalen. Barry en ik liepen kronkelig langs de Rur. Deze route was volgens de kaart langer, maar wel allemaal gelijkvloers. We moesten eerste met de stroming meelopen en bij de tweede vertakking tegen de stroming in en dan zou je vanzelf uitkomen bij het schuttershutje. We namen onderweg twee kleine pauzes, waarbij we ons volpropte met mueslirepen. Dit was bepaald niet overdreven, want Daryl had na de eerste pauze zijn acht repen al op.
Op een bepaald moment scheed het pad ermee uit, want we kwamen op een stiltegebied voor vissers en moesten we dwars gaan hellen en naar de grote weg. Dit was balen, maar we hielden vol. Een tweede keer konden we ook niet meer verder, want er kwam een camping aan en toen moesten we ook flink de berg op en af.
Bovenop hielden we de grote pauze met een pastagerecht, maar we kwamen tot onze ontdekking dat we geen vuur bij ons hadden. Dit moesten we creatief oplossen. Men neme een minizaklamp van Rodney, een koptelefoonkabel van Daryl, een zakmes van Julian, een stuk folie uit Anthony beker, een stuk w.c. papier van Marc en een brillenlens van Kevin. Ten slotte een helder moment van Barry. We maakten van de zaklamp een aansteker door het lampje te vervangen door een andere stroomketting met kabels en folie. We waren wel in staat om hem te laten vonken, maar we kregen uiteindelijk het gas niet aangestoken. Iedereen balen. We probeerden nog met de lens vuur te maken, maar de zon verdween geregeld achter de wolken. Wat een pech, wat een pech.
Uiteindelijk waren we toch bijna bij het eindpunt en we hadden een mooi verhaal om te vertellen. Na nog een uur kwamen we aan op het eindpunt waar Ronald en Sander al waren. Zij hadden ook een probleem, want ze hadden geen bestek. Na uitwisseling van vuur en bestek werd het tijd om te eten. Het was 19.00u toen we begonnen met eten. Na het eten ging iedereen zich settelen, maar het was nog te vroeg om te gaan slapen.
Dus tijd voor een verhaal. Dit duurde uiteindelijk 4 uur. 4 uur zitten kakelen over onzin, maar het werd wel een flitsend verhaal die leuk verfilmd zou kunnen worden. Een verhaal over scouting, vriendschap, verschillende kwaliteiten, beetje godsdienst, avontuur en veel humor. Daarna zagen we nog 35 straaljagers overvliegen naar het oosten – geen idee wat er was – maar goed, we waren kapot en vielen in slaap.
Overnachtingsplek Hike
Woensdag 29 juli 2009 – Glazen toerisme van Monschau
Om 6.00u werden we wakker gemaakt door gerommel. Tot mijn verbazing ontdekte ik dat er een andere groep ook aan ’t overnachten was, waar wij lagen. Het bleek een kleine scoutsgroep te zijn van scouting Schinnen die al aan ’t inpakken waren. Om 8.00u was iedereen al opgestaan en fit. We ontbeten traditioneel met Mueslirepen, Mentos en bananennootjes. Om 8.30u was alles ingepakt en vertrokken we naar Monschau city waar onze Hike zou eindigen. Het was nog maar een wandeling van ongeveer 5 kilometer, maar we hadden hier toch wel 1,5u over gedaan. We liepen langs de waterzuiveringsinstallatie waar water uit de Rur omgezet wordt tot drinkwater.
Het was 10.00u precies toen we aankwamen in Monschau en alles was nog gesloten. We zijn daar ergens op een terrasje gaan uitrusten en genoten van de toerisme (niemand daar) Terrasjes gesloten en zelfs de toiletten. Gelukkig was er één vrouw bereid om een terras open te gooien, waar we allemaal konden plassen. De kids kregen de gelegenheid om daar wat rond te lopen en kregen van ons ¤6,- zakgeld mee om uit te geven naar eigen keus. Veel ging verloren aan ijs en iets voor familieleden. Bijna niks van zakgeld werd uitgegeven aan henzelf. Bij Kevin waren de winkels nog niet open. Ik en mijn collega’s genoten op het zelfde terras van een bak luxe koffie. Of in ieder geval koffie uit een luxe kan. Dit ging er wel effe in. Kevin had nog steeds niks.
Om 11.00u arriveerde Henk en Marleen en dumpte we onze tassen allemaal in de auto van Henk. Zelfs de bestuurderszit was volgepropt. Het was geen gezicht. Met z’n allen liepen we naar de glasblazer, waar we voor de kids een excursie hadden gepland. Het was nog wel een hele tippel, omdat toen Henk en Marleen aankwamen de toerisme al in volle bloei was. Hierdoor was er wat moeite met parkeren en werd de auto geparkeerd aan de andere kant van Monschau. De andere kant van de glasblazer. Eenmaal aangekomen konden we kijken naar al het moois dat er verkocht werd en genoten we van de show.
De glasblazer kon in 1,5 minuut een paartje paardjes blazen en in drie minuten een olifant. De olifant duurde iets langer, omdat hij maar drie benen had. De vierde was afgebroken. Spectaculair was wel hoe hij een bloemenvaas en een fruitschaal blies met vele kleuren door vier verschillende metaal elementen te laten oxideren. Kwartszand werd gebruikt om kleurloos glas te maken. Dit wordt bij ons in Heerlen ook gewonnen merkte Henk op. De show zelf leek veel op de show die wij in 2004 al hadden gezien. Het was dezelfde glasblazende man. Dit keer was Leon niet in slaap gevallen.
Na de show kochten Ronald en Sander nog iets voor de vrouwen en kids en gingen Barry en ik terug met Henk om de auto’s op te halen. Kevin kocht uiteindelijk nog zijn dingetje en even later arriveerden alle auto’s om de kids mee terug te nemen naar het kampterrein.
De kids kregen de rest van de dag vrije tijd om hun spullen op te ruimen en om te doen en te laten wat ze zelf wilden. Na het lekkere avondeten was het wel nog even tijd voor een rustige binnenactiviteit. Het superscoutspelen spel dat ik zelf ontwikkeld had, maar de stemming om wat te doen vandaag zat er bij bepaalde kids niet in, dus dit hielden we maar kort. ’s Avond laat nog even tijd voor een kampvuur, maar de kids wilden toch al vroeg naar bed en dus lieten we ze maar. De eerste keer dat ze uit zichzelf naar bed gingen. Dit mocht ook wel na een geweldige hike waar ik zeker positief naar terug blijf kijken.
Donderdag 30 juli 2009 – Groot bezoek / klein zwembad
Vandaag heeft iedereen mogen uitslapen tot 10.00u. Na een drukke 2 dagen hike waren we hier wel aan toe. We ontbeten met lekkere tosti’s ham en kaas. Al snel door het vele gebunker was de schinken op en improviseerde we verder met jam. Dat was wel een geklieder en een stel ongestelde tosti’s was het resultaat. Maakt niet uit, we aten het toch allemaal wel op.
Terwijl de kids het vuur weer probeerde aan te krijgen aangezien het nog wat narookte deze morgen, kwam hoog bezoek aangescheurd. De verloofde van Sander en de vrouw en kids van Ronald: Nathalie, Ilona, Bram en Wouter. Voor hen lag er een cadeautje klaar die Ronald en Sander een dag eerder in Monschau hadden gekocht als Souvenir.
Na een korte lunch zijn we naar Simmerath gegaan om te gaan zwemmen, maar we waren een uur te vroeg voordat ze open gingen. Dus gingen we maar een ijsje eten bij Veneza waar de staf vrijdag al was geweest. Kevin heeft geleerd om vanille-ijs te eten. Hiephoi. Toen was de tijd daar om te gaan zwemmen.
Een geweldig zwembad met een grote, snelle glijbaan, een golfslagbad een stroomversnelling, een bubbelbadje en iets voor de familie. Just Kidding. Het was een klein zwembadje met een klein plastic glijbaantje, één badje, we moesten zelf golven en stroming maken. Er was wel een familieformaat bubbelbad. Deze was wel ontspannend. Zwemmen was niet echt mogelijk tussen de menigte. Het mooiste was nog dat we allemaal een badmuts opmoesten. Hierdoor zagen we allemaal hetzelfde uit. Ik heb wel tien keer de verkeerde aangezien voor Barry. Alleen Bram was nog enigszins herkenbaar.
We kwamen na 1,5 uur terug op het kamp en Henk en Marleen waren ons al op aan ’t wachten met vissticks. We dineerden met gebakken aardappelen die Marleen al had voorgekookt, boontjes uit blik met na afloop een yoggertje met smaak. Na het eten namen we afscheid van Sander die een belangrijke afspraak had. Zaterdag zou hij weer terugkomen om te helpen opruimen. Ilona, Bram en Wouter gingen even later ook naar huis.
Toen na een dobbelspelletje van een uur met Julian en Anthony, kwamen Sabrina en Jill zwetend de Vendeltent binnen, want ze hadden vijf bomen uit het bos gesleept. Vervolgens na een kort gezellig samenzijn had Leon het vuur al aangemaakt voor het avondprogramma, maar het was nog te licht voor een kampvuuractiviteit. De lucht begon te schemeren en de kids begonnen lam te worden en dus werd het tijd voor een wild spel. Een spel uit de oude doos dat wij noemen: ‘stronthopen’ met een toren van 7 pikkels hoog. Een kring maken met als doel iemand de toren te laten raken door aan elkaar te trekken. De overige T-shirts werden afgemaakt en daarna was het eindelijk tijd voor het kampvuur.
Als laatste deze dag een op de plaats rust activiteit bij het kampvuur met de Lama’s van Barry. Als eerste het moordspel. Wie heeft het gedaan, waar is het gebeurd en met welk wapen. Letterlijk zoals de Lama’s van BNN het ook deden. Voorbeeld was de acteur die hem vermoorde op de Wallen met een betonmolen. Je mag hierbij niet praten. Als tweede deden we nog; terug in de dierenwinkel. Mijn dier heeft een probleem zonder dat je het zelf weet. Voorbeeld was de zeehond die denkt dat hij Napoleon is. Doormiddel van vragen stellen, moest je hier dan achter komen. 23.00u was het dan bedtijd voor de kids, maar wij als staf gingen er meteen achteraan, terwijl het vuur nog lang niet doofde. Effe nog snel geblust.
Vrijdag 31 juli 2009 – Een hele bonte bonte-avond
Vandaag was een heugelijke dag, want de Duitse buren gingen naar huis. Dat betekend dat vandaag hun terrein ook beschikbaar is. Dat is nog niet alles. De grote kampvuur plaats was ook beschikbaar voor de bonte avond.
Thema-afsluiting. Komen we dan eindelijk erachter wie de moordenaar was van burgermeester Swaffie. Feiten waren: na zijn dood veranderde van alles in tsatsiki town. De salloon werd een koffieshop van Ronnie (Ronald). De rabbi (Vladimir) werd weer een beul. De tuinman (Barry) verbouwde vreemde gewassen. De Bart (Wesley) speelde valse muziek. De kapper (Marc) die alleen nog maar klanten had buiten tsatsiki town. De Sheriff (Leon) die van zijn functie was ontheven en de masseuse (Marleen) die niet meer door iemand vertrouwd werd. Doordat de kids niet aanwezig waren op het moment van de moord – ze zaten bij de bom – waren ze onschuldig en 7 nieuwe schuldigen verschenen ter tonele. Bovenstaande. Van buitenaf moest een commissaris aankomen (Henk) die alle feiten op een rijtje ging zetten. Door middel van ondervragingen moesten de kids erachter komen wie van de zeven de dader was.
Conclusie was dat de Bart de dader was. Hij had het testament gevonden van Swaffie en hij zag daar de naam van de Sherrif staan i.p.v. zijn eigen naam. De Bart dacht dat hij de beste vriend was van Swaffie en zijn hele erfenis zou krijgen. Hij had stiekem de oude naam gewist en zijn eigen naam toegevoegd. Hij had snel Swaffie moeten doden, zodat het testament niet door Swaffie heringezien kon worden. Hij had hem vergiftigd met zijn eigen gif dat op alle planten werd gestrooid om de tuinman te verdachten. Deze planten werden verhandeld in de koffieshop om de eigenaar te verdachten. Sommige giftige planten kwamen in de kapsalon terecht om de kapper te verdachten. Voor de andere verdachten: de rabbi werd een beul. Beul kreeg meer betaald. Dit was zijn motief. De masseuse werd zwaar onderbetaald. De sheriff was altijd bij Swaffie. Doorbraak waren de vingerafdrukken die overal gevonden werden. Dus einde verhaal voor Johnny.
Voordat we begonnen met het avondprogramma, braken we al het één en ander af van het kampement. De keukenzeilen, de tent van de explorers en het pionierobject met de hangmat. De hakplaats werd ook al opgeruimd, want we hadden hout genoeg voor het laatste grote hellevuur.
De hele avond was de bonte avond. Het begon met een hele uitgebreide BBQ met drie verschillende salades door Marleen bereid. Salade met boontjes die over waren. Aardappelsalade en een fruitsalade. Verrukkelijk dat ze waren. Het vleesassortiment was ook zeer uitgebreid. 2 verschillende Duitse frikadellen van varkens- en rundvlees. Speklapjes, spiesjes, meter worsten en ik weet niet wat allemaal. Eindelijk had we vandaag eens die echte Duitse worsten waar zoveel over gepraat en gezongen wordt. Ik had Kevin alle salades leren eten en hij lustte het allemaal. Zo leerde hij nieuwe delicatessen te eten. In het totaal hebben we zeker 2 uur zitten bunkeren.
Daarna waren de vier dames alle liedjes aan het zingen uit de zangbundel, terwijl ik me nog even kort bezig hield met ons opkomende project: de revue. Alles even repeteren en doornemen voor oktober.
Als laatste de kampvuurpret die we begonnen traditioneel met ons groepslied. Verder werden de bananenyel en vuurpijlyel uitgevoerd. Tot mijn verbazing kende iedereen hem nog. Vervolgend zongen we een handje vol liedjes uit de zangbundel. Alweer ‘van voor naar achter van links naar rechts’ en ghostriders. Ook Boemtsjiekeboem was van de partij samen met het klankenkoor. De koning Arthur act kwam ook nog even langs en iedereen kon ‘m goed bijhouden. Als voorlaatste zongen we in canon ‘kom mee naar buiten allemaal’ en tot slot het afvalspel waarbij iedereen naar bed moest. Dit keer deden we de voornamen omgekeerd. Kneh, Yrrab, Cram, Yendor, Noel, Rimidalv, Yelsew, Lyrad, Nivek, Ellechim, Anirbas, Llij, Achuoned, Nailuj en Ynohtna. Hiermee eindigde de bonte avond van 2009.
Impressie kampvuurplaats
Zaterdag 1 augustus 2009 – Inpakken en wegwezen
De laatste dag en veel te kort dat het kamp was. Iedereen stond op om 8.30u en we hadden tot 13.00u de tijd om alles opgeruimd te hebben, want de ouders zouden dan arriveren. De drie explorers hadden de laatste nacht in de staftent geslapen. Veel afbreekwerk was er niet, omdat we al een dag eerder de keukenzeilen, ruimtevaarder tent van de explorers, pionierobject en hangmat al hadden afgebroken. De twee scouts-tenten, twee staftenten, de inboedel van de vendeltent en de vendeltent zelf waren de enige opruimwerkzaamheden die nog over waren.
Na het gezamenlijke ontbijt in de vendeltent begon het harde werk. De kids pakten hun spullen in en braken vervolgens de ruimtevaarders af met de hulp van de explorers. Ronald brak de staftent af. Henk en Marleen hun eigen tent. Barry en ik deden terreinopruiming en begonnen met de vendeltent leeg te halen. Al op al liep alles zeer soepeltjes, behalve het opruimen van de kampvuurplaatsen. Dat was nogal een werk om dit fatsoendelijk achter te laten. Hoopje houtsnippers en zo.
Na goed delegeren hadden we de zooi zo weggewerkt. Wonder boven wonder bij het neerhalen van de laatste paal van de vendeltent kwam Sander aangescheurd met het Hans busje. Gelukkig het zelfde busje dus ik hoefde dit keer niet alle tenten in mijn auto te dumpen. Door iedereen aan het werk te zetten hadden we in een kwartier het hele busje volgeladen.
Alle bagage was in een hoek gedumpt. De kids lagen helemaal uitgeput tussen hun bagage dat je ze niet meer kon onderscheiden van hun bagage. Gelukkig was het al snel 13.00u en kon iedereen naar huis. De ouders kwamen wel gelukkig ongeveer gelijk aan. Sander, Ronald en Leon reden al gelijk af naar het HK om daar al de boel uit te laden. Henk en ik deden met de kids Zeumeren. Barry was nog bezig met de laatste houtsnippers uit de grote kampvuurplaats en Marleen hield de ouders bezig. De kids gingen naar huis. Wij bleven met z’n vieren achter voor de laatste documenten en toen gingen wij ook terug naar het HK.
We hadden nog even rondgehangen op het HK, een beetje nagekletst. Ik had nog lekker op de pot gezeten en dat was het moment de het kamp er toch echt opzat.
|
|