Maandag 27 juli 2009 – In het duister van de nacht

Deze nieuwe goeie morgel had ik mezelf alweer in de hand. De verbranding was al een stuk minder. Tijdens het ontbijt vond ik belangrijk om de kids even uit te horen wat ze wel en niet lusten met eten en drinken. Er werd in het algemeen wat matig gegeten door de kids tijdens het diner. Dit bleek lastiger dan gedacht. Het compromis was dan ook om iedereen eens een keer iets niet te laten lusten. Anders werkte het niet. De kids werd verteld dat de Duitse groep een traditie hadden om hun vlag te laten ‘klauwe’. Complotten werden beraad.

Het weer vandaag was iets minder, regen, zon en ’s avonds zelfs onweer. Het viel nog mee dat het niet begon te sneeuwen. Dan had ik mijn verkeerde kleren bij me. Na het ontbijt hadden we 6 kamp spelen opstaan met dartwerpen, dartfluiten, houtzagen, beschuitfluiten en andere dingen werpen. Dit werd geleid door Sander en Ronald. Alleen het beschuitfluiten was van Barry. Bij het beschuitfluiten was het de bedoeling om het Limburgs volkslied te laten horen, maar niemand kende het. Dat was humor. Het 6-kamp werd tussendoor onderbroken, omdat het toen wel heel erg hard begon te regenen. Dus gingen we ook maar lunchen. Na de lunch ging het 6-kamp verder. Uiteindelijk lieten de dames zien wat ze in huis hadden. Ze wonnen van de jongens in het 6-kamp. Tijdens de lunch slaagde Julian erin om de vlag te ‘klauwe’ door het touwtje door te zagen.



Na het 6-kamp gingen we verder met de T-shirts. Er kwam aardig wat schot in. Sommige shirts kwamen vandaag al af. In de Vendeltent werden de shirts geverfd door middel van de brushtechniek door de open letters. Iedereen die klaar was kon in de vendeltent nog wat kleine spelletjes doen. Tot aan het diner werden aan de shirts gewerkt, zodat ze morgen gestreken konden worden. Dit is nodig, omdat anders bij het wassen de tekst gaat vlekken en andere kledingstukken kunnen beschadigen.

Na het diner was het weer tijd voor het thema, maar eerst ging Julian de Duitse groep vertellen dat hij de vlag had. Een woedende menigte met fakkels en hooivorken marcheerden Julian achterna en ons terrein op. In ruil voor 18 ijsjes konden ze de vlag terugkopen. Dit was wederom een meilpaal in de geschiedenis van scouting st. Vincentius. Die 18 ijsjes kregen we. Maar goed, verder met het thema.

Het vredige Tsatsiki was niet langer. Geen idee waarom niet. Er was een bom geplaatste in het bos aan de grens. Tijd voor het bomspel van Barry. Een bom op afstandbediening met 5 schakelaars. 20 combinaties van schakelaars om de bom onschadelijk te maken. Een half uur tijd. De bom lag op een helling. Dus alles was berg op berg af. Na diverse pogingen bleek alles tevergeefs. De bom ontplofte na een half uur. Het was niet te stoppen. Iemand wilde dat hij ontplofte, maar waarom?

Na het bomspel was het donker genoeg voor de kampvuuractiviteit. Het was een los programma om het vuur. We kletste allemaal maar wat, sommige uit de nek en toen was het tijd om naar bed te gaan.


Om 23.00u werden de kids allemaal uit hun tent gehaald, want er was iets ernstig gebeurd. Er zou een moord gepleegd zijn. De kids werden door de Sheriff gearresteerd. Midden in de nacht liepen iedereen in hun pyjama door het bos naar een grote open grot. Daar zat Robbie de meute al op te wachten en in de grot lag Swaffie - ik dus – te creperen van de dood. Ineens werd duidelijk dat de ontplofte bom een afleiding was om burgermeester Swaffie te doden. Alle emigranten moesten de volgende ochtend Tsatsiki town verlaten. Het hele dorp was in onderzoek. Vingers werden gewezen. Wie zit hier achter?

De kids allemaal geïrriteerd naar bed, maar wel aan het verheugen, omdat we de volgende dag op hike gingen.