Na veel discussies te hebben gehad over of we nu op groepskamp of te gaan hiken hadden we maar besloten het beide te doen. Dus we stapten zaterdagmorgen niet mee in de bus met de andere groepen maar we gingen gezellig te voet naar het treinstation in Heerlen waar we na enige ongelukjes en gestress met tenten op de trein stapten naar Heeze via een mooi terrasje in Weert.

Where is it?

door Bjorn

In Heeze aangekomen was het nog maar een paar kilometer lopen naar het labelterrein van scouting Nederland waar wij een paar dagen zouden overnachten. Maar zoals wel vaker gebeurt konden wij geen terrein in de wijde omtrek bespeuren, dus vroegen wij op een klein bosweggetje aan een paar voorbijgangers of zij wisten waar dat terrein lag. Toen zij zeiden dat we al midden op het terrein waren stonden we wel even met onze oren te flapperen. Na een gesprek gehad te hebben met de kampleiding mochten we ons een mooi plekje ergens in het bos uitzoeken en konden we ons druk gaan maken over het eten.

Pizza'tje bellen

Na een paar overnachtingen en veel primitieve praktijken daar was het tijd om onze rugzakken te pakken en ons te bedanken bij de kampstaf en weer eens een kijkje te gaan nemen in de beschaafde wereld die we na 25 km te hebben gelopen nog altijd niet waren tegengekomen daar in brabant. Het enige wat er te bespeuren viel waren koeien en andere scoutinggroepen die ook aan het zoeken waren. Toen wij eindelijk waren aangekomen op een camping in Luyksgestel schoot het ons te binnen dat wij 'per ongeluk' waren vergeten inkopen te doen en kwamen we vrijwel direct tot de conclusie dat er dan maar pizza gebeld moest worden. Hier baalden wij natuurlijk enorm van. Op deze camping was het natuurlijk wel even uitrusten geblazen van deze lange tocht maar aan al het goede komt een eind: op naar de volgende etappe.

Ping... eh... Bel

Donderdagmorgen vertrokken wij zeer vroeg (7.30) naar Bel, we hadden de avond van tevoren reeds afgerekend met de kampingtruus die ons daarbij nog een poot uitdraaide.

De volgende halte zou eigenlijk het groepskamp in Bel worden maar dit werd door veel blaren en afgestorven tenen een cafeetje in Mol waar we bijna een hele middag vertoefd hebben met medeleven van de eigenaresse. Uiteindelijk aangekomen op het groepskamp hebben wij een beetje meegedraaid met het programma van andere groepen, hebben we nog een beetje gejeept met JP en hadden wij toch nog een origineel onderwerp kunnen vinden voor de bonte ring waar we toch wel even over hebben moeten denken (toch wel).